
ร้านของเก่า
The Antique Shop
ร้านของเก่าบนถนนเมเปิลเป็นคลังสมบัติของเรื่องราวที่ถูกลืม
ráan khɔ̌ɔng-gào bon thà-nǒn mee-bpə̀ən bpen khlang-sǒm-bàt khɔ̌ɔng rʉ̂ang-raao thîi thùuk-lʉʉm
The antique shop on Maple Street was a treasure trove of forgotten stories.
เอเลนา นักเขียนที่มีความทะเยอทะยาน มาเยี่ยมชมทุกสั ปดาห์ ถูกดึงดูดด้วยเสน่ห์ที่รกรุงรังของร้าน
ee-lee-naa nák-khǐan thîi mii khwaam-thá-yəə-thá-yaan maa yîiam-chom thúk sàp-daa thùuk dʉng-dùut dûai sà-nèe thîi rók-rung-rang khɔ̌ɔng ráan
Elena, an aspiring writer, visited weekly, drawn to the shop's cluttered charm.
แต่ละสิ่งของ—ถ้วยชาที่แตก นาฬิกาทองเหลือง โปสการ์ดที่จางจาง—เก็บชิ้นส่วนของประวัติศาสตร์
dtɛ̀ɛ-lá-sìng-khɔ̌ɔng—thûai-chaa thîi dtɛ̀ɛk naa-lí-gaa thɔɔng-lʉ̌ang bpòot-gàat thîi jaang-jaang—gèp chín-sùan khɔ̌ɔng bprà-wàt-sàat
Each item—a chipped teacup, a brass clock, a faded postcard—held a piece of history.
เจ้าของร้าน คุณทอมป์สัน แบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวกับทุกสิ่ง
jâo-khɔ̌ɔng-ráan khun thɔ́m-sàn bɛ̀ng-bpan rʉ̂ang-raao gìeow-gàp thúk-s ìng
The shop's owner, Mr. Thompson, shared tales about every object.
เขาชี้ไปที่จี้ อธิบายว่ามันเป็นของพยาบาลในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
kháo chíi bpai thîi jîi à-thí-baai wâa man bpen khɔ̌ɔng phá-yaa-baan nai chûang sǒng-khraam-lôok khráng-thîi sɔ̌ɔng
He pointed to a locket, explaining it belonged to a nurse during World War II.
เอเลนาจินตนาการถึงชีวิตของพยาบาล ทอเรื่องราวในใจของเธอ
ee-lee-naa jin-dtà-naa-gaan thʉ̌ng chii-wít khɔ̌ɔng phá-yaa-baan thɔɔ rʉ̂ang-raao nai jai khɔ̌ɔng thəə
Elena imagined the nurse's life, weaving a story in her mind.
เธอซื้อจี้ หว ังว่ามันจะสร้างแรงบันดาลใจให้นวนิยายเรื่องต่อไปของเธอ
thəə sʉ́ʉ jîi wǎng wâa man jà sâang rɛɛng-ban-daan-jai hâi na-wá-ní-yaai rʉ̂ang-dtɔ̀ɔ-bpai khɔ̌ɔng thəə
She bought the locket, hoping it would inspire her next novel.
ที่บ้าน เธอค้นคว้าเกี่ยวกับสงคราม ค้นพบรายละเอียดเกี่ยวกับบทบาทของผู้หญิง
thîi bâan thəə khón-khwáa gìeow-gàp sǒng-khraam khón-phóp raai-lá-ìat gìeow-gàp bòt-bàat khɔ̌ɔng phûu-yǐng
At home, she researched the war, uncovering details about women's roles.
การเขียนของเธอไหลลื่น เต็มไปด้วยคำบรรยายที่ชัดเจนของความกล้าหาญและการสูญเสีย
gaan khǐan khɔ̌ɔng thəə lǎi-lʉ̂ʉn dtèm bpai dûai kham-ban-yaai thîi chát-jeen khɔ̌ɔng khwaam-glâa-hǎan láe gaan sǔun-sǐia
Her writing flowed, filled with vivid descriptions of courage and loss.
เธอกลับไปที่ร้าน กระตือรือร้นที่จะได้เรื่องราวเพิ่มเติม
thəə glàp-bpai thîi ráan grà-dtʉʉ-rʉʉ-rɔ́ɔn thîi jà dâi rʉ̂ang-raao phə̂əm-dtə̀əm
She returned to the shop, eager for more stories.
คุณทอมป์สันแสดงไวโอลินให้เธอดู ซึ่งเคยเล่นโดยนักดนตรีเร่ร่อน
khun thɔ́m-sàn sà-dɛɛng wai-oo-lin hâi thəə duu sʉ̂ng khəəi lên doi nák-don-dtrii rêe-rɔ̂ɔn
Mr. Thompson showed her a violin, once played by a traveling musician.
เอเลนาสัมผัสสายที่สึกหรอ จินตนากา รถึงห้องคอนเสิร์ตและถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่น
ee-lee-naa sǎm-phàt sǎai thîi sʉ̀k-rɔ̌ɔ jin-dtà-naa-gaan thʉ̌ng hɔ̂ɔng-khɔɔn-sə̀ət láe thà-nǒn thîi dtèm bpai dûai fǔn
Elena touched its worn strings, imagining concert halls and dusty roads.
เธอเริ่มสะสมของเล็กๆ แต่ละชิ้นจุดประกายความคิดใหม่
thəə rə̂əm sà-sǒm khɔ̌ɔng lék-lék dtɛ̀ɛ-lá-chín jùt-bprà-gaai khwaam-khít mài
She began collecting small items, each sparking a new idea.
เรื่องราวของเธอได้รับความลึกซึ้ง ได้รับคำชมจากกลุ่มเขียนของเธอ
rʉ̂ang-raao khɔ̌ɔng thəə dâi ráp khwaam-lʉ́k-sʉ́ng dâi ráp kham-chom jàak glùm-khǐan khɔ̌ɔng thəə
Her stories gained depth, earning praise from her writing group.