หนึ่งวันที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะ

🔊 ก่อนมาเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ศิลปะประจำเมือง คาร์ลอสได้อ่านเกี่ยวกับนิทรรศการชื่อดังของที่นี่มาก่อน

gɔ̀ɔn maa yîam-chom phi-phít-tha-phan sǐn-là-bpà bprà-jam mʉang khaa-lót dâi àan gìeow-gàp ní-thát-sa-gan chʉ̂ʉ-dang khǎwng thîi-nîi maa-gɔ̀ɔn

🔊 ก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยเห็นภาพวาดมากมายในที่เดียวจนถึงวันนั้น

gɔ̀ɔn nâa-nán kháo mâi koei hěn phâap-wâat mâak-maai nai thîi diao jon thʉ̌ng wan-nán

🔊 ทางเข้าที่โอ่อ่าของพิพิธภัณฑ์ซึ่งมีเสาหินอ่อนทำให้เขาตกตะลึง

thaang-khâo thîi ʔôo-àa khǎwng phi-phít-tha-phan sʉ̂ng mii săo hǐn-ɔ̀ɔn tham hâi kháo tòk-tà-lʉng

🔊 เขาเริ่มจากโซนเรอเนซองส์ ซึ่งสีสันอันสดใสดึงดูดสายตาของเขา

kháo rœ̂œm jàak soon rœ̄-né-sɔ́ɔng sʉ̂ng sǐi-sǎn an sòt-sǎi dʉng-dùut sǎai-taa khǎwng kháo

🔊 ถ้าเขามาเร็วกว่านี้ เขาคงได้เข้าร่วมทัวร์แบบมีไกด์เพื่อรายละเอียดเพิ่มเติม

thâa kháo maa reo gwàa níi kháo khong dâi khâo-rûam thua bɛ̀ɛp mii gai dʉ̂ai rai-lá-ìat phœ̂œm-tə̂əm

🔊 ภาพวาดหนึ่ง ภาพเหมือนสตรี ทำให้รู้สึกเหมือนเธอกำลังเล่าเรื่องด้วยสายตา

phâap-wâat nʉ̀ng phâap mʉ̄an sà-trii tham hâi rúu-sʉ̀k mʉ̌an thoe gam-lang lâo-rʉ̂ang dûai sǎai-taa

🔊 คาร์ลอสสงสัยว่าชีวิตของเธอเมื่อหลายศตวรรษก่อนเป็นอย่างไร

khaa-lót sǒng-sǎi wâa chii-wít khǎwng thoe mʉ̂a lǎai sàt-dtà-wát gɔ̀ɔn bpen yàang-rai

🔊 เขาพบภัณฑารักษ์คนหนึ่งซึ่งอธิบายว่า ศิลปินคนนี้เคยอาศัยอยู่ที่เมืองฟลอเรนซ์

kháo phóp phan-thaa-rák khon nʉ̀ng sʉ̂ng à-thí-baai wâa sǐn-lá-bpin khon níi khoei aa-sǎi yùu thîi mʉang flɔɔ-rén

🔊 ความหลงใหลในศิลปะของภัณฑารักษ์ทำให้คาร์ลอสรักภาพวาดมากขึ้น

khwaam lǒng-lǎi nai sǐn-là-bpà khǎwng phan-thaa-rák tham hâi khaa-lót rák phâap-wâat mâak khʉ̂n

🔊 เขาอาจใช้เวลาหลายชั่วโมงศึกษาทุกเส้นแปรงได้ แต่เวลาก็มีจำกัด

kháo àat chái wee-laa lǎai chûa-moong sʉ̀k-sǎa thúk sên-bprɛɛng dâi dtàe wee-laa gɔ̂ɔ mii jam-gàt

🔊 ในโซนศิลปะสมัยใหม่ ประติมากรรมเชิงนามธรรมทำให้เขางุนงงแต่ก็หลงใหล

nai soon sǐn-là-bpà sà-măi mài bprà-dti-maa-gam choeng naam-tham tham hâi kháo ngun-ngong dtàe gɔ̂ɔ lǒng-lǎi

🔊 เขาได้ยินผู้มาเยือนสองคนถกเถียงกันเรื่องความหมายของประติมากรรมสีแดงสด

kháo dâi-yin phûu maa-yʉ̄an sɔ̌ɔng khon thòk-thǐang gan rʉ̂ang khwaam-mǎai khǎwng bprà-dti-maa-gam sǐi dɛɛng sòt

🔊 คาร์ลอสร่วมวงสนทนา แบ่งปันความคิดของตนเกี่ยวกับผลงานศิลปะ

khaa-lót rûam wong sǒn-thá-naa bàeng-bpan khwaam-khít khǎwng ton gìeow-gàp phǒn-ngaan sǐn-là-bpà

🔊 พวกเขาแนะนำให้เขาไปชมแกลเลอรีเล็กๆ ใกล้ๆ ซึ่งเขายังไม่เคยรู้จัก

phûak-kháo náe-nam hâi kháo bpai chom gɛɛ-ləə-rîi lék-lék glâi-glâi sʉ̂ng kháo yang mâi koei rúu-jak

🔊 หลังจากเดินชม เขาแวะคาเฟ่ของพิพิธภัณฑ์เพื่อดื่มกาแฟหนึ่งแก้ว

lǎng-jàak doen-chom kháo wɛ́ khaa-fê khǎwng phi-phít-tha-phan phʉ̂a dʉ̀ʉm gaa-fɛɛ nʉ̀ng gɛ̂ɛo

🔊 วิวเส้นขอบฟ้าของเมืองจากคาเฟ่นั้นสวยงามตระการตา

wiw sên-khɔ̀ɔp-fáa khǎwng mʉang jàak khaa-fê nán sǔai ngaam trà-gaan-dtaa

🔊 คาร์ลอสตัดสินใจว่าจะกลับมาที่พิพิธภัณฑ์พร้อมสมุดสเก็ตช์คราวหน้า

khaa-lót dtàt-sǐn-jai wâa jà glàp maa thîi phi-phít-tha-phan phrɔ́ɔm sà-mùt sà-gét khraao nâa

🔊 ศิลปะ เขาค้นพบว่า เป็นวิธีที่เชื่อมผู้คนข้ามกาลเวลาและวัฒนธรรม

sǐn-là-bpà kháo khón-phóp wâa bpen wí-thii thîi chʉ̂am phûu-khon khâam gaan-wee-laa láe wát-thá-na-tham

🔊 เขาจากไปพร้อมแรงบันดาลใจที่จะเรียนรู้มรดกศิลปะของโลกมากขึ้น

kháo jàak-bpai phráwm raaeng ban-daan-jai thîi jà rian-rúu mɔ̌ɔ-rá-dòk sǐn-là-bpà khǎwng lôok mâak khʉ̂n

🔊 ถ้าเขาเรียนประวัติศาสตร์ศิลปะ อนาคตเขาอาจเป็นภัณฑารักษ์ได้

thâa kháo rian bprà-wàt-sàat sǐn-là-bpà a-naa-khót kháo àat bpen phan-thaa-rák dâi